Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Duo Reges: constructio interrete. Nec vero audiendus Hieronymus, cui summum bonum est idem, quod vos interdum vel potius nimium saepe dicitis, nihil dolere. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Quod enim dissolutum sit, id esse sine sensu, quod autem sine sensu sit, id nihil ad nos pertinere omnino. Cur deinde Metrodori liberos commendas? Atque ut ceteri dicere existimantur melius quam facere, sic hi mihi videntur facere melius quam dicere.

Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Fortes viri voluptatumne calculis subductis proelium ineunt, sanguinem pro patria profundunt, an quodam animi ardore atque impetu concitati? Non elogia monimentorum id significant, velut hoc ad portam: Hunc unum plurimae consentiunt gentes populi primarium fuisse virum. O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro. Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret? Id enim natura desiderat. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius.

1. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant.
2. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur?

Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Omnium enim rerum principia parva sunt, sed suis progressionibus usa augentur nec sine causa; Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset alia quadam ratione consequi. Elicerem ex te cogeremque, ut responderes, nisi vererer ne Herculem ipsum ea, quae pro salute gentium summo labore gessisset, voluptatis causa gessisse diceres. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis?

Restinguet citius, si ardentem acceperit.

Is cum arderet podagrae doloribus visitassetque hominem Charmides Epicureus perfamiliaris et tristis exiret, Mane, quaeso, inquit, Charmide noster; Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Est autem a te semper dictum nec gaudere quemquam nisi propter corpus nec dolere. Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia. Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum. Sed fac ista esse non inportuna; At, si voluptas esset bonum, desideraret. Pungunt quasi aculeis interrogatiunculis angustis, quibus etiam qui assentiuntur nihil commutantur animo et idem abeunt, qui venerant. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim?

Quis tibi ergo istud dabit praeter Pyrrhonem, Aristonem eorumve similes, quos tu non probas?

Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. Quibus natura iure responderit non esse verum aliunde finem beate vivendi, a se principia rei gerendae peti; Ratio ista, quam defendis, praecepta, quae didicisti, quae probas, funditus evertunt amicitiam, quamvis eam Epicurus, ut facit, in caelum efferat laudibus. Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Aut, si esses Orestes, Pyladem refelleres, te indicares et, si id non probares, quo minus ambo una necaremini non precarere? Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus.

Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum?

Nam si pravitatem inminutionemque corporis propter se fugiendam putamus, cur non etiam, ac fortasse magis, propter se formae dignitatem sequamur? Quod autem meum munus dicis non equidem recuso, sed te adiungo socium. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore.

Ita enim se Athenis collocavit, ut sit paene unus ex Atticis, ut id etiam cognomen videatur habiturus. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum.

• Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro;
• Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui.
• Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres.
• An hoc usque quaque, aliter in vita?
• Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest.
• Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?